راستی;

"دوستی" چقدر می ارزد؟؟

کاش هر قدر که هست،

از ته دل باشد...!

کاش میدانستم سر نوشتم را چه کسی برایم بافت..آنوقت به او میگفتم یقه را آنقدر تنگ بافته ای که حتی بغض هایم را نمیتوانم فرو برم...!!!!
 

اعتماد به نفس را هرگز از دست مده،

تا آن زمان که باور کنی که توانایی،

هرگز ریسمان امید را رها مکن.

وقتی احساس می کنی که دیگر تاب تحمل نداری،

جادوی امید است که به تو نیروی ادامه راه می دهد.

اعتماد به نفس را هرگز از دست مده،

تا آن زمان که باور کنی که توانایی،

دلیلی داری تا بکوشی.

هرگز مهار شاد زیستن خود را به دست دیگری مده،

بر آن چنگ بزن!

آنگاه همواره در اختیارت خواهد بود.

این  ثروت مادی نیست که پیروزی یا شکست را رقم می زند.

پیروزی یا شکست در چگونگی احساس ما نهفته است.

احساس ماست که ژرفای حیات مان را نشان می دهد.

روا مدار که لحظه های  ناخوشایند بر تو چیره گردند.

صبور باش و ببین که آنها در گذرند.

هیچ احساسی شریفتر از دلسوزی و خدمتگزاری به دیگران نیست. احساس این که به عنوان یک انسان، چه کسی هستید، چگونه زندگی کرده اید، گفتار و اعمال شما چه بوده است، و چه اثرات عمیق و معنی داری بر زندگی دیگران گذاشته اید، بزرگترین موهبت زندگی است. رمز زندگی، بخشندگی است.  

اشكهاي ديگران را مبدل به نگاههاي پر از شادي نمودن بهترين خوشبختي هاست . 

موسیقی تاثیر فوق العاده ای در روح انسان دارد و اگر درست به کار رود می تواند زیبایی را در رویاهای روح جایگزین کند . 

کاش نمی آمدی

آن وقت می گفتم به ندیدنت عادت دارم

کاش آن روز بهاری تو را به همراه خود نمی آوردم

تا احساس کنم که روح لطیف بهاری داری

و باور کنم بود و نبود منی

و بگویم که تمام باورهای وجود منی

و فریاد بزنم

        که بدون تو نیست و نابودم 

خیلی وقته دیگه شب ها نمیایی تو خواب و رویا  

خیلی وقته شده تنها قلب من تو شهر غم ها 

خیلی وقته شده عادت، حرفامون مثل محبت 

خیلی وقته دل اسیره بهونه زیاد می گیره 

خیلی وقته که اسیرم می خوام دستاتو بگیرم 

خیلی وقته که همینم واسه اسم تو می میرم 

خیلی وقته تو رو دارم هنوزم چشم انتظارم 

خیلی وقته فکرم اینه، عشق من این نازنین

خیلی وقته تو کلامت، پی بردم من به مرامت

خیلی وقته تو رو دارم، شبا با یادت می خوابم 

خیلی وقته تو رو دارم، هنوزم دوست می دارم 

عاشق بودن

تجربه تمامی احساسات بیرون از عشق،

و از نو بازگشت به عشق است.

عاشق بودن

تحمل رنج و درد

و توانایی غلبه و از یاد بردن این رنج و درد است.

عاشق بودن

همان است که بدانی دیگری کامل نیست.

بتوانی بخش های نازیبا را ببینی ولی

بر بخش های که دوست می داری تاکید کنی

و شادمانه هر دو را بپذیری.

عاشق بودن

بر پا ساختن ستونهای استوار بر بنای احساسات است

ولی جایی نیز برای تغییر بگذار

چون

داشتن احساس یکسان در تمام عمر

جایی برای رشد، تجربه و آموختن نمی گذارد.

عاشق بودن

بخشیدن تا سر حد فقر است

والاترین هدیه ها بین دوستان

اعتماد است و درک متقابل

این دو ارمغان عشق اند.

عشق ایثار چیزی بیش از تمامی خود است،
تنها در طلب لبخندی کوچک.

عاشق بودن

دیدن نه تنها با چشم که با دل است

پرورش بینشی در ژرفای احساس خود و دیگری است

داشتن درکی نیکو از پیوند میان دو انسان است.

عاشق بودن

فدا کردن خود به تمامی است

آماده تا بگویی:

« اینک من

و دوستت دارم بسیار و بسیار!

ندای تمام وجودم »

نه اینکه هر دم به رنگی درآیی و هر روز

نوایی دگر ساز کنی تا پذیرفته شوی

بلکه چنان تغیر کنی تا نور خوبی ها

ظلمت کمبودهایت را بپوشاند!

خدایا......
کودکان گل فروش رامیبینی؟
مردان خانه بدوش.....
دخترکان تن فروش....
مادران سیاه پوش.....
کاسبان دین فروش...
محرب های فرش پوش...
پدران کلیه فروش.....
زبانهای عشق فروش...
انسان های ادم فروش...
همه رامیبینی؟ میخواهم یک تکه اسمان کلنگی بخرم،دیگر زمینت بوی زندگی نمیدهد!!!